Het zien van de eerste Cyclamen van het jaar voelt altijd weer als een verrassend geluksmoment: net zoals wanneer je een bijzondere vogel of vlinder ziet. Iets bijzonders ontdekken maakt mensen blij, zelfs als dat achterhaald is nu cyclamen geen zeldzaamheid meer zijn.
Het geluksgevoel bij het zien van Cylamen in een tuin zorgt ervoor dat je onthoudt waar je ze in de afgelopen jaren overal hebt gezien. De eerste keer was dat voor mij heel wat jaren geleden in Arboretum Kalmthout. Het was februari en onder de bloeiende toverhazelaars, omhoogschietend tussen afgevallen blad, bloeiden roze en witte C. coum.
Ook de cyclamen in de Hortus botanicus Leiden onder de grote varenbeuken in het gras, dat vroeger nog betreden mocht worden, geven blijvende herinneringen aan cyclamen. Lange tijd dacht ik dat cyclamen alleen in de winter bloeiden. Dat ze ook in de nazomer en herfst kunnen bloeien, drong pas veel later tot me door, toen ik (eindelijk) begreep dat als ik ze in de herfst zag, dat niet een foutje van de natuur was. Cyclamen hederifolium, met dat mooie geaderde wat variabele blad, staat nu nog in bloei, ook in de Leidse Hortus.
