Velden vol blauwe druifjes lijken op een blauwe hemel, maar dan blauw in alle variaties, van licht- tot donker- tot ijsblauw. Af en toe drijft er een wit wolkje voorbij en soms kleurt de hemel roze bij een zonsondergang. De diversiteit in Muscari-cultivars is er de laatste jaren niet minder op geworden.
Er gebeurt veel in de blauwe druifjeswereld. Het blauwe druifje is allang niet meer alleen blauw. De witte waren er het eerst. In elke wilde populatie kun je albino’s vinden en van veel soorten is er dan ook een witte vorm benaamd. Ook komen er steeds meer blauwe tinten en vergeet de roze niet.
De nieuwe cultivars onderscheiden zich niet alleen in kleur, er wordt ook steeds meer aandacht aan het blad besteed. Het blad van het meest bekende blauwe druifje, Muscaria armeniacum, heeft alle blauwe druifjes voorgoed een slechte naam bezorgd. Het blad van deze soort verschijnt al in de herfst en blijft lang na de bloei nog aanwezig als slordige omvallende groene bosjes die in een particuliere tuin lastiger over het hoofd te zien zijn dan in de openbare ruimte.
