Vaak leven margrieten niet zo lang, maar met aandacht voor de juiste plek presteren ze enkele jaren goed en geven ze veel effect met hun grote witte bloemen. De laatste tijd zijn er nieuwe cultivars verkrijgbaar in zachtgeel, met gevulde bloemen of smalle krullende bloemblaadjes, en dwergvormen die goed in een pot presteren. De minder bekende herfstmargriet is onmisbaar vanwege de late bloei.
Margrieten zijn niet spectaculair, maar de eenvoudige bloemvorm spreekt iedereen aan. De smalle witte lintbloemen staan in een krans rond een hart van gele buisbloemen. De wat oudere enkelbloemige cultivars uit de Leucanthemum Superbum groep zijn wel betrouwbare vaste planten. De nieuwe cultivars zijn prachtig, sommige zijn helaas wel vaak kortlevend.
De inheemse wilde margriet Leucanthemum vulgare kennen we uit bermen en bloemenweides, waar de witte bloemen al vanaf mei te zien zijn. Het is een vaste plant met kruipende wortelstokken die prima tegen maaien kan. De grootbloemige cultivars bloeien wat later en zijn geliefd als borderplant. Margrieten waren lange tijd bekend als Chrysanthemum maar zijn nu ingedeeld bij Leucanthemum, waarbij de grootbloemige cultivars onder de Superbum-groep vallen.
