Monarda is een belangrijke borderplant vanwege de heldere bloemkleuren, aparte bloemvorm en de lange bloei in de nazomer. De plant kreeg een slechte naam vanwege de gevoeligheid voor meeldauw, maar inmiddels is het sortiment uitgebreid met ziekteresistente planten. Opvallend zijn ook de nieuwe dwergvormen.
De witte, rode, roze of paarse lipbloemen van Monarda staan bij elkaar in een bolvormig bloemhoofd en verbloeien van binnen naar buiten. Als de oude bloemen uitvallen, wordt het hart steeds groter. De nieuwe bloemen staan er in een krans omheen. Soms groeit er vanuit het hart een nieuwe bloemstengel (etagebloei). Opvallend zijn de grote, gekleurde schutbladeren direct onder de bloeiwijze. Na de bloei blijven de bolvormige bloemhoofdjes tot ver in de winter decoratief. Het blad is zeer aromatisch. De geur lijkt op die van de bergamotsinaasappel, bekend van de Earl Grey-thee. Ook van Monarda-bladeren kun je een smakelijke thee trekken. Monarda is zeer aantrekkelijk voor bijen en vlinders.
De bergamotplant hoort bij de lipbloemenfamilie en komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. De oudere cultivars hebben vaak last van meeldauw en kunnen beter niet meer worden toegepast. Bij recente veredeling is goed gelet op resistentie tegen deze ziekte. De nieuwe Monarda zijn niet 100% ziektevrij, maar op de juiste plek presteren ze heel goed. Dwergvormen zijn populair; deze kunnen ook in potten en bakken groeien.
