De ratelpopulier Populus tremula groeit op alle mogelijke bodems, verdraagt veel droogte maar kan ook natte perioden doorstaan. Ondanks dat de boom nooit veel is aangeplant, is hij toch vrij algemeen in Nederland. Nu er meer waardering is voor inheemse soorten is het misschien tijd om de soort wat vaker toe te passen. Zeker op plekken waar weinig andere bomen gedijen, kan de ratelpopulier een goede keuze zijn.
’Trillen als een espenblad’, het is een uitdrukking die je niet meer dagelijks hoort. Toch is het een treffende uitdrukking, want bij het minste zuchtje wind beginnen de blaadjes van de esp heen en weer te bewegen. Door de lange afgeplatte bladstelen die dwars op de bladeren staan, torderen de blaadjes makkelijk, wat in een geruis, of met een beetje goede wil, geratel resulteert. Daarmee is het een van de weinige bomen met een eigen geluid.
Dat geluid is in grote delen van de wereld te horen. Van alle bomen (op de grove den na) heeft de ratelpopulier het grootste verspreidingsgebied. Van de Noordelijke IJszee tot de Middellandse Zee en van de Atlantische Oceaan tot de Grote Oceaan. Met name in noordelijke landen is het ook wel een soort die wordt aangeplant als een van de meest winterharde loofboomsoorten (USDA 2, ofwel -45). De boom is dan ook algemener in noordelijke regio’s en is in zuidelijke gebieden (zelfs tot in Afrika) vooral te vinden in de bergen.