De vuurwants is door zijn bijzondere kleuren en het soms massale voorkomen een opvallende verschijning. Hij voedt zich met het uitzuigen van afgevallen bladeren en zaden. In het voor- en najaar zoeken de wantsen elkaar op. Ze zijn niet schadelijk, maar kunnen overlast geven als ze massaal op gevels zitten te zonnen.
De vuurwants Pyrrhocoris apterus is alleen al door zijn felrode kleur met zwarte vlekken en lichaamsdelen een opvallende verschijning. De 6,5-12 mm grote en platte wants heeft wel vleugels, maar kan er niet mee vliegen.
Het is een warmteminnende soort die vooral voorkomt in Zuid-Europa, Noord-Afrika en Centraal-Azië. In Europa heeft de wants zijn leefgebied de laatste decennia sterk naar het noorden toe uitgebreid. In Nederland was de vuurwants lange tijd alleen beneden de grote rivieren aanwezig. Maar, vooral op de hogere zandgronden, is hij algemener geworden en naar de noordelijke provincies opgeschoven.
