Shouxian zhù gèwèi dúzhě 2023 nián kuàilè, jiànkāng, lusè. Leest het voorgaande als Chinees? Dat klopt, want dat is het ook, maar dan in ons Latijnse alfabet. Dat deed ik voor de duidelijkheid, Of kun je daarmee nog steeds niet uit de voeten?
Je kunt vast vermoeden dat het over het nieuwe jaar gaat, omdat 2023 in de tekst staat. Maar verder is het waarschijnlijk abracadabra, iets onbegrijpelijks.
Daar wil ik het over hebben. Communiceren – schrijven en praten – staat of valt met begrepen worden. Dat hetgeen wat je wilt overbrengen, begrepen wordt door de ontvanger. Een waarheid als een koe, die natuurlijk ook geldt in ons groene vakgebied. We gebruiken constant, zonder dat we er veel erg in hebben, jargon, vaktaal.
Zo zei ik laatst tegen een klant, bij wie ik afgelopen jaar een tuin heb aangelegd, dat „de heesters ondanks de hete zomer goed zijn aangeslagen”. Een zin die ik achteloos, zonder veel nadenken, uitsprak. Ervan uitgaand dat ik begrepen werd. Verder in het gesprek bleek dat die klant eigenlijk niet wist wat ik met een heester bedoel die is aangeslagen.
„Wat is een heester eigenlijk, en waarom is-ie aangeslagen, als in ‘verdrietig’?” Ik kon een lach niet onderdrukken, en was tegelijk ontzettend blij met die opmerking. Nu kon ik uitleggen wat ik bedoelde, en uiteindelijk was de klant blij dat hij iets nieuws had bijgeleerd.
Sindsdien moet ik er regelmatig aan denken dat, als ik met niet-groenmensen praat, zij mogelijk niet onze taal spreken, en een vertaling handig is. Woorden die voor ons klip en klaar zijn, maar voor de ander klinken als Chinees. Het Chinees in de eerste zin betekent overigens: ‘Allereerst wens ik je als lezer een gelukkig, gezond en groen 2023’.
