Ik sta in een nieuwbouwtuintje van 5 bij 10 m. Een schuifpui, een schuurtje. De bedoeling is dat ik hier een tuinontwerp maak. Maar wat is het verhaal?
De wijk komt vol met schuttingen en de huizen bieden ook niet veel aanknopingspunten. De buren aan beide zijden laten de tuin afgraven en volledig dicht straten. Ik hoorde dat een concullega hier 41 (!) tuinen aaneen gaat bestraten. Hoezo tuin!? Hoezo verhaal!? De moed zakt me in de schoenen.
'We hoeven de buitenruimte geen nieuwe inhoud te geven, we hoeven haar alleen opnieuw inhoud te geven. De anonimiteit moet weg’. Deze wijze woorden van Michel Lafaille spoken nog regelmatig door mijn hoofd. Hoe geef ik opnieuw inhoud aan dit tuintje, op het oog het toppunt van anonimiteit. Wat is het verhaal van deze plek? De grond is opgebracht, maar dit was weiland. In dit gebied zijn van oudsher strandwallen en daartussen de strandvlaktes waar veen op het zand werd afgezet. Daar moet iets mee te doen zijn.