In onze tuin groeit al ruim twintig jaar een blauwe regen. Ik zeg groeit, want van echt bloeien is het nog nooit gekomen. De blauwe regen is letterlijk aan komen waaien.
Ikzelf woonde hier nog niet eens. Mijn vriend ontdekte hem opeens jaren geleden en heeft toen ’het onding’ gewoon laten groeien. Zonder er veel erg in te hebben groeide hij langs de schutting zo in de boom van de buren, en groeide daar onbekommerd jaren door.
Maar toen kwam ik. Met mijn groene vingers moest die tuin hoognodig worden aangepakt. Daarnaast moest ook de buurman – of moet ik zeggen die lijsterbes – toch ook eens bevrijd worden van die groeiende wurger.