Het gebeurt me niet vaak maar nu waren ze er weer: groene tranen. Tranen van geluk, van pure groene schoonheid. Het overviel me gewoon.
We liepen eigenlijk maar wat te slenteren door wereldstad Sydney. We waren er niet zonder reden. Onze dochter doet er haar stage en dat was een mooie aanleiding om op vakantie down under te gaan. Tweeëntwintig uur vliegen en je bent er. En draait de zon plotseling de andere kant op. Vandaag stond een bezoek aan The Rocks op het programma. Dat is een wijkje vlakbij de beroemde Harbour Bridge waar destijds de eerste panden werden gebouwd nadat de Engelsen Australië hadden ingepikt.
We liepen een bocht om en daar stonden ze in het Observatory Hill Park: een aantal oude exemplaren van Ficus macrophylla. Bomen zoals je ze ziet in sprookjesboeken. Met gigantische kronen en wortelpruiken die meters over het oppervlak kruipen. Ik werd spontaan tien kilo lichter. Ik rende van de ene hoek van het parkje naar de andere om deze schoonheid met twee camera’s tegelijk vast te leggen. Met de mooiste doorzichten naar Darling Harbour en Walsh Bay.