’Hey Coen, heb je nog zo’n karretje voor me?’ ’Hé hallo Toon, natuurlijk, maar euh, bestellen we niet meer via Floriday?’ ’Ow, is dat zo, doen ze dat zo, dus mijn mensen bestellen alles bij jou digitaal? Nou, ik spreek mijn leveranciers liever persoonlijk. Maar als jij dat wil, komt ‘ie digitaal hoor!’ ‘Mooi Toon, hoe is het verder? Alles goed?’ ‘Jazeker, gaat lekker hier, zijn gangetje, we vallen niet stil.’ ‘Ik moet zeggen Toon, hier loopt het ook lekker door.’ ‘Nou, da’s fijn om te horen, we doen ons best.’ ….Stilte…. ’Goed, ik geef dat karretje vanavond mee, ik spreek je later!’ ‘Prima, bedankt’.
Zo’n gesprekje voegt flink wat toe toch? Nee, doe mij maar Floriday. Daar staat mijn up-to-date aanbod in met actuele foto en kunnen ze direct bestellen. Alle afspraken die ik heb met klanten zijn klantspecifiek aangepast. Deze klant bestelt altijd een karmix en daar bedoelt ‘ie dan mee dat ik de uit te leveren soort zelf mag kiezen. Dat levert hem een paar cent voordeel op, want zo kan ik wegwerken waar ik te veel van dreig te krijgen. Of wat makkelijk inpakt. Of wat er weg moet uit dat ene kapje.
Met zo’n systeem ben ik gelijk verlost van al dat gechitchat. Die langdradige vent die aan de telefoon uit zit te rekenen wat en hoe hij het wil hebben, die gaat nu ook overstag en digitaal. Halleluja! Elke week moeilijk doen en uiteindelijk elke keer hetzelfde bestellen. Dat kan beter via een beeldscherm. Zou een mooie toevoeging zijn in Floriday: dat ik zijn order vast klaarzet en hij dan alleen nog op akkoord hoeft te drukken.
Want als dat bestellen allemaal een beetje vlotjes en foutloos gaat, krijg ik gewoon tijd om naar de klanten toe te rijden. En het zal hard nodig zijn, want ik las vanmorgen dat de tieners van nu zoveel berichtjes sturen dat ze belangst ontwikkelen. Let op mijn woorden. Over een paar jaar praat je tegen je computer en die praat daarna weer tegen je klant. Worden ook mooie gesprekjes.
