Ik moet bekennen. Er zijn wat groeipijnen. Niet bij mij, maar bij mijn bedrijf. Er lopen wat dingen uit het lood. Gegroeid naar twee locaties en eerlijk gezegd is mijn personeelsbestand nog niet op orde. Binnenkort hoop ik wel weer, maar het was wat behelpen afgelopen zomer. Om potentiële nieuwe mensen te kunnen overtuigen om bij mij te komen werken, laat ik ze vaak een dagje meedraaien. Zodat ze kunnen zien wat voor leuke, afwisselende, uitdagende omgeving zelfs een productiebedrijf kan zijn.
En daar leer ik zelf misschien nog wel het meeste van. Want kijk, stek steken, dat is in 5 minuten wel uitgelegd. Maar inpakken zoals wij dat doen, alles op maat en met tijdsdruk die soms flink hoog kan zijn, dat is een different koekie, zoals Louis van Gaal zou zeggen. Dan zie je de mensen zwoegen en zich verwonderen over al die potmaatjes, kleurtjes, stickers, etiketjes, traymaten en ordernummertjes.
Dus na zo’n dag vraag ik me altijd af hoe het beter, duidelijker en sneller kan. En vooral sneller uit te leggen. En daar komen de hoedjes om de hoek kijken. Want verspreid door de kas liggen ze nu. Blauwe, witte, gele, rode en oranje hoedjes. En ze hebben allemaal een eigen betekenis. De blauwe bijvoorbeeld zijn partijen van waaruit we nu verkopen. Die kunnen we dus opladen om mixen van te maken of op soort te verkopen. Rood is gevaar en moet gecontroleerd op onkruid. Wit gaat over stekfolie en of die verwijderd kan worden. Enzovoort.
Nu is het wachten op de eerste vakantiewerkers die er een slalom mee gaan opzetten. Welke voetballer is niet groot geworden door tussen de hoedjes te trainen? Elke voetballer in de Champions League toch? En dat is wat we willen. Kweken op het hoogste niveau, en daar hebben we dus nu even hoedjes voor nodig. Simpel houden, dat werkt het beste, vraag maar aan Louis.
