’Ik waarschuw maar alvast, ik was het niet.’ Het personeel aan de menglijn kijkt verbaasd rond. ‘Of ja, ik was het misschien wel, maar niet zelf.’ De blikken worden zo mogelijk nog verbaasder. ‘Gatverdamme!’ Degene die het dichtst bij de kasdeur staat trek een heel erg vies gezicht. ‘Dit is niet normaal jongen!’ Ik glimlach ‘ik zeg toch dat ik het zelf niet was’. Een paar secondes later staan er vier met hun trui over hun neus, nog wat te proberen om planten ingepakt te krijgen.
Met een grijns trek ik de kasdeur dicht en zet de ramen van de werkplaats wat verder open. Dat lucht op. Zo, ik heb de aandacht en de vragen kunnen komen. ‘Wat is dat jongen, ga je een koeienstal beginnen?’
‘Ik zal het even uitleggen, dit is eigenlijk afval van groengas. Van een heleboel koeienboeren in Sint-Oedenrode die hun koemest vergisten en daarmee een groot deel van de stad en de kerkdorpen van gas voorzien. In de warmere maanden zelfs 100%. Maar er zijn nog wat spullen die overblijven en die kan ik misschien goed gebruiken. Want ik heb eigenlijk een stikstoftekort. Sinds we alle meststoffen uit de potgrond hebben gehaald zodat de beworteling beter gaat, is het moeilijk om daarna genoeg voeding in die pot terug te krijgen.
En dit spul is superrijk aan voeding en bevat zelfs sporenelementen. Ik denk dat ik het gewoon via de mestbakken mee kan geven. Al staan die wel gewoon in open verbinding met de werkplaats. Maar ach, een wandje is zo gezet en anders worden jullie hier wel gewoon geurdoof. Maar eerst nog even testen, de eerste liters gaan er vandaag doorheen zoals volop te ruiken is.’
‘Hey maar Coen, als die Euonymussen van jou zo goed gaan groeien op koeiemest, zou je ze dan niet Koeionymussen gaan noemen?’
