Ik krijg een melding van Facebook. Een herinnering van elf jaar geleden. Een nachtelijke bezoeker die zonder mijn toestemming een kijkje kwam nemen en met een koevoet het raam van mijn kantoor wilde forceren. Daarmee slaagde hij bij de deur, maar toen ging het alarm.
Ik weet nog dat ik buiten stond met een golfclub in mijn hand om polshoogte te nemen. Hij kon harder rennen dan ik en was al verdwenen. Zonder iets mee te nemen, maar wel een flinke schade achterlatend. Als ik vanaf mijn bureau naar de deur en het raam kijk, zie ik de schade nog steeds. Wel gerepareerd, maar het wordt nooit meer zoals het was. En nu, zo in de laatste maanden, zie ik veel meer van dat soort dingen.
