Dus toen Bas hier begon met werken, was ik 1 jaar.’ Ik kijk de jongen aan, hij loopt hier als vakantiewerker ook al bijna 7 jaar rond. Bas is intussen 38, begon hier op zijn 18de. Ik zie hem nog de eerste dag potjes in de rekjes zetten. Geconcentreerd, zorgvuldig, langzaam maar gestaag. Ik wist de eerste dag niet goed wat ik met hem aan moest. De tweede dag wel: zijn plezier werkt namelijk aanstekelijk. Zijn uitstraling is goud waard. Al 20 jaar komt hij nooit chagrijnig binnen. (Hij gaat trouwens ook nooit chagrijnig weg hoor)
Al 20 jaar betaal ik Bas een stuk salaris en het UWV vult dit aan. Want Bas is verstandelijk gehandicapt zeggen ze. Hij is langzaam in het stekken, hij kan geen beoordelingen maken van planten, dus hij kan niet sorteren. Na de pauze heeft ie altijd even aandacht nodig om weer hetzelfde werk te gaan doen als voor de pauze. 5 trays halen uit de kas, dat lukt niet, want tellen kan Bas niet, 2 + 3 kan elke keer een andere uitkomst hebben. Ik vind dat stukje dat het UWV bijdraagt wel ingewikkeld. Geef ik een bonusje, dan regelt het UWV dat zij wat minder doen. Dus eigenlijk geef ik dan mijn bonus gelijk aan het UWV.
Waar ik wel blij mee ben is hoe ze tot een percentage komen wat ze aanvullen. Want dat is namelijk gebaseerd op wat Bas níet kan. Dat is raar, maar Bas zijn grootste talent is zijn humeur. Zijn vrolijkheid, zijn ondeugende blik, zijn lach en natuurlijk zijn kennis van PSV. Dat talent is onbetaalbaar! Lief UWV, focussen jullie lekker op wat deze man niet kan, ik ben superblij met wat ie wél kan! En wat hij meebrengt.