De dagen gaan verder. Er komen mensen bij je binnenlopen met duizenden vragen. Over het hoe, wat en waarom je stopt. En zo hoor je jezelf diverse redenen geven. Soms verzin je al pratende een nieuwe reden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik al wat beurzen geskipt heb omdat ik niet weer dat verhaal wil vertellen. Toch eens opzoeken hoe je een beetje geloofwaardige vermomming maakt. George Clooney lijkt me wel wat, dan hoef ik mijn haarkleur niet te veranderen. ‘What else’. Ook erg eigenlijk als je zo beroemd bent als je eerste gedachte aan hem koffie is.
Maar wat anders nu. Ik heb een nieuw motto. Want ik heb al gemerkt, de dag gaat voorbij en de volgende dag is het gewoon weer grijs. Het schijnt dat ergens wel de zon opkomt, maar afgelopen winter niet in Nederland in ieder geval. Ik dwaal weer af, maar dat mag er ook zijn, zei mijn mindfulness-trainer pas. Even de boel de boel laten en je gedachtes het over laten nemen.
Maar serieus, elke dag zijn er minder problemen. Elke dag vallen er puzzelstukjes in elkaar. Personeel afgevloeid. Bekend tijdelijk personeel gefixed, zodat alles lekker doorgaat, steeds meer orders afgerond, voor de laatste schimmels gespoten, het voorjaar lost weer veel op. Want stoppen is een, maar hoe begin je aan dat einde. Nou, ik kan je zeggen, er ligt een aardige berg voor je hoor. Maar je kan er dus aan beginnen en dan langzaamaan raken dingen opgelost. Je zal het zien, soms is maar een klein zetje nodig en het rolt en weer een oplossing.
