Zo, dat gaat lekker. Bij jullie ook? Hier vliegt het de deur uit. Altijd wel met Pasen, maar dit jaar zonder moeite. Klokprijzen zijn ook lekker, dus mij hoor je niet klagen. Of ja, over die kloofjes in mijn handen of wondjes van die scherpe ouderwetse kweektrays. Of mijn rug die wat kraakt en piept, hoe blijven kantoormensen eigenlijk fit?
We trekken grote gaten in de teeltbedden nu. Figuurlijk dan. Overal verschijnt zwart gronddoek. En ik heb nog steeds geen drang om het weer vol te zetten. Opvegen, schoonmaken en weer een stuk dat ik geen water meer hoef te geven.
Tot nog toe is het wel superfijn om zo afscheid te kunnen nemen. Overal fris schot, en wat goed is gaat zo’n beetje gelijk weg. Niks leuren, alleen even nadenken wat we naar de klok sturen voordat ze te lang worden.
