Van 2 tot 4 augustus vond de 16e editie van de Tuinvlindertelling plaats. Op zo’n vijfduizend plekken telden deelnemers een kwartier lang de vlinders die ze in hun tuin tegenkwamen. Het weer was redelijk, maar er zijn minder vlinders geteld dan tijdens de eerdere vijftien edities. De Vlinderstichting noemt het aantal ‘zorgwekkend laag’.
Landelijk is de atalanta het meest geteld dit jaar, met het klein koolwitje als tweede en de dagpauwoog als derde. De vierde plek is voor het bont zandoogje. Deze soort heeft zich de afgelopen jaren sterk uitgebreid en wordt ook veel in tuinen gezien.
De kleine vos was landelijk zesde, maar is voornamelijk in het westen en noorden van het land gezien. Op de hogere zandgronden in Drenthe, Overijssel, Gelderland, Noord-Brabant, Limburg, maar ook in Zeeland stond hij niet eens in de top tien. In vier van de voorgaande edities van de tuinvlindertelling was dit de meest getelde vlinder.
Laagste aantal sinds telling
Er zijn dit jaar gemiddeld vijf vlinders per telling doorgegeven. Dat is het laagste aantal sinds de Tuinvlindertelling in 2009 startte. Het minimum tot nu toe was 8,2 vlinders per telling in 2018 en 2023.
Dit jaar vroeg De Vlinderstichting ook nadrukkelijk om nultellingen door te geven. „Want als je een kwartier hebt geteld in je tuin en geen enkele vlinder hebt gezien, is dat ook een zinvolle telling.” In meer dan 400 van de tellingen was dit het geval: wel geteld, niets gezien.
„Als we de nultellingen, waar we dit jaar extra aandacht voor vroegen, niet meetellen, komen we op 5,5 vlinders per telling. Dat is nog steeds een laag aantal. Een combinatie van het zeer intensieve gebruik van ons land, samen met klimaatverandering en dan met name klimaatextremen lijken ook effect te hebben op de tuinvlinders”, aldus De Vlinderstichting.
