Erythronium dens-canis, ofwel hondstand, wordt al sinds de zestiende eeuw gebruikt in Nederland. Deze kleine, lilabloeiende bosbewoners laten hun subtiele schoonheid zien op halfschaduw- en schaduwplekken. Er zijn echter meerdere goed toepasbare soorten in het geslacht met witte of gele bloemen en fraai gemarmerd of gevlekt blad.
Met hun grote bloemen schreeuwen de meeste voorjaarsbollen uit dat het lente is. Hoe anders is dat met Erythronium. Het zijn planten met een subtiele schoonheid die uitnodigen om ze van dichterbij te bewonderen. Ze passen dan ook beter in natuurlijk ogende beplantingen dan in een perk tussen de tulpen en hyacinten.
Er zijn een kleine dertig soorten Erythronium. Drie soorten uit Azië, één uit Europa en de rest uit Noord-Amerika. Het blad is afhankelijk van de soort egaal, gevlekt of gemarmerd. De bloemen vormen eerst een smalle kelk. Als ze in volle bloei komen, krullen de kelkbladen terug en tonen het hart met de lange helmdraden. Het is dan goed te zien dat de plant een lid is van de leliefamilie Liliaceae.
