In de tuin van Stinze Stiens hebben Trudy en Willem van Riemsdijk de bollen die in de grond verborgen lagen, een handje geholpen. Door de bodemstructuur te verbeteren en de grond te verarmen. Nu floreren weer vele stinzenplanten in de tuin die ooit door Gerrit Vlaskamp in 1868 is ontworpen, maar later in verval raakte.
Als we aankomen in het Friese Stiens is het nog vrij somber en houden de bonte krokussen (Crocus vernus) hun bloemkronen dicht. „We hebben wat zon nodig.” De wens van Trudy van Riemsdijk blijkt niet aan dovemansoren gericht, want algauw laat de zon zich zien en komen er tientallen bijen en hommels op de geopende krokussen af. De insecten profiteren van deze door de mens geïntroduceerde exoot: oorspronkelijk komt de krokus uit Zuid-Europa.
’Veel stinzenplanten hebben hier na hun introductie en verwildering ook een functie gekregen in de door mensen beïnvloede ecosystemen waar ze groeien’, schrijft Baudewijn Odé in het voorwoord van de Basisgids Stinzenplanten die vorig jaar verscheen. Daar moet ik aan denken als ik zoveel drukte zie boven de oranje stampers van de paarse en soms witgekleurde krokussen.