Het hoge woord is eruit. Er komt geen Floriade meer. Dat lijkt me prima nieuws en verstandig. Ik vond het persoonlijk al zinloos. Voor de wat oudere medemensen hebben we de keukenhof al. En om voor de jongeren het imago van de tuinbouw te gaan versterken moeten we echt gaan laten zien wat we allemaal voor digitale systemen, techniek en specialistische kennis over bijvoorbeeld biologische bestrijding in huis hebben. Daarnaast promoten we de Nederlandse tuinbouw elke dag al in het buitenland door de volle vrachtwagens met bloemen, planten en groentes die we over alle grenzen van Europa verdelen.
Ik schrok afgelopen zomer wel even. De voorzitter van de Nederlandse Tuinbouwraad is namelijk ook burgemeester van mijn eigen prachtige gemeente. En nu ligt er hier op iets meer dan een steenworp een hele grote oude vuilnisbelt met een mooi bosgebied eromheen. Bovendien weet al jaren niemand goed wat er met dat gebied moet gebeuren. Dus u snapt het, het zweet brak me al een beetje uit. Van mij hoeft Meierijstad niet perse verder op de kaart, het is nu al goed toeven hier. En zo’n project begint nu eenmaal altijd met een of ander maf idee van iemand die andere mensen enthousiast kan maken. Gelukkig is onze burgemeester nu weer in mijn achting gestegen, verstandige man lijkt me zo.
Ik hoop niet dat er mensen zijn die zich af gaan vragen ’wat nu?’ Want dat antwoord lijkt me vrij simpel. Gewoon niks, lekker opgelucht doorleven zou ik zeggen. Afrekenen en zand erover. Evalueren is ook zinloos geworden, want je hoeft niets meer te leren voor de volgende editie. Nooit meer toeleven naar weer een mislukt project. Je nooit meer zorgen hoeven te maken over een nieuwe financiële afgrond, dat moet toch ook fijn zijn.