Ga ik naar de beurs in Hardenberg?” vraag ik me begin januari af. De voors en tegens passeren in mijn hoofd de revue. „Tis wel een pokkeneind rijden, vanuit Noord-Brabant.”
Ander bezwaar: het concept staat me niet echt aan. „Al dat gevreet, het lijkt er wel een mega-snackbar”, mopper ik in mezelf. Toch ben ik ook van mening dat ik zo nu en dan de wijde wereld in moet. Ter inspiratie, zeg maar.
Ik kijk om me heen en zie tal van stapels op mijn kantoor. Stapels met ordners waarin tuinontwerp-opdrachten zitten waaraan moet worden begonnen. Stapels met ongeopende post. Stapels met ondefinieerbare van-alles-en-nog-wat boekwerken. En, wat ligt daar? O ja, dat is een stapel met folders van de vorige beurs waar ik na het beursbezoek nooit meer naar heb gekeken. Het waren drukke jaren, de nadruk lag veelal op de productie. Dit kan zo eigenlijk niet doorgaan.
